Kleje anaerobowe to kleje jednoskładnikowe, zwykle stosowane do klejenia lub uszczelniania powierzchni metalowych. Pozostają one w stanie ciekłym, dopóki w klejonym złączu nie dojdzie do odcięcia dopływu tlenu, a klej wejdzie w kontakt z aktywnymi jonami metali (zwłaszcza jonami miedzi i żelaza), co znacznie przyspiesza proces utwardzania. W zależności od zastosowania, można dostosować parametry kleju, np. wytrzymałość na ścinanie, od niskiej do wysokiej wytrzymałości, czy odporność na wysokie temperatury.  

Kleje anaerobowe mogą całkowicie wypełnić szczelinę̨ miedzy łączonymi elementami. Stosuje się je głównie w celu wzmocnienia efektu uszczelnienia połączenia lub wzmocnienia wytrzymałości połączenia mechanicznego.

Kleje anaerobowe są̨ zwykle stosowane do połączeń powierzchni metalowych, na przykład do zabezpieczania śrub i gwintów lub do uszczelniania powierzchni w kołnierzach i częściach obudowy. Ponieważ wolne jony metali znacznie przyspieszają̨ reakcję utwardzania, klejone elementy powinny składać się̨ z wystarczająco aktywnego materiału. Stal, stopy aluminium, mosiądz i miedź mają wystarczającą aktywność. Aktywator jest wymagany w przypadku materiałów pasywnych, które nie mają wystarczającej ilości jonów metali, takich jak niklowana lub galwanizowana stal, tworzywa sztuczne lub ceramika.

Kleje anaerobowe mogą̨ być aplikowane w temperaturze pokojowej. Aby zapewnić dobrą siłę̨ wiązania, ważne jest równomierne nałożenie kleju na dobrze oczyszczoną powierzchnię. Idealna grubość warstwy kleju po połączeniu powinna wynosić od 0,02 do 0,3 milimetra, w zależności od produktu. Po nałożeniu kleju, łączone części muszą być unieruchomione, aby nie mogły się̨ poruszać do zakończenia procesu utwardzania. Ostateczną wytrzymałość połączenie uzyskuje po trzech do 24 godzin.